Lata 30-te i 40-e XX wieku w Niemczech i w ZSRR, a w przypadku ZSRR także i lata 50-e, były czasem formułowania megalomańskich projektów inwestycji państwowych, które miały popchnąć ludzkość na zupełnie nowe tory, uwalniając ją przy tym od ograniczeń typowych dla racjonalności gospodarki wolnorynkowej i hamulców „demokracji burżuazyjnej”. Nie dziwi więc specjalnie, że pomysł wykorzystania energii z wiatru na wielką skalę i zabudowy znacznych obszarów kraju kolosalnymi urządzeniami przemysłowymi pojawił się na początku lat 30-ych zeszłego wieku właśnie w hitlerowskich Niemczech. W tym czasie pojawili się tam też pierwsi wyznawcy teorii katastrofy klimatycznej spowodowanej przez człowieka. Ówczesne wypowiedzi przypominają pod wieloma względami współczesną argumentację polityki klimatyczno-energetycznej.

Dziennikarz David Archibald poinformował o nowych ustaleniach historycznych dotyczących początków koncepcji nowoczesnej energetyki wiatrowej w Niemczech [1].

Dr Franz Lawaczeck, wynalazca i przemysłowiec, wstąpił do partii narodowo-socjalistycznej NDSAP zaraz po jej utworzeniu. Jako reprezentant antykapitalistycznego lewicowego skrzydła partii hitlerowskiej stał się jednym z głównych ekspertów w dziedzinie polityki energetycznej. Utrzymywał bliskie stosunki z innymi lewicowymi nazistami, takimi jak Himmler czy Goebbels. W 1933 r. Lawaczeck opublikował dzieło przedstawiające program przekształcenia gospodarki niemieckiej w duchu korporacjonizmu i oparcia cywilizacji na „niezbędnej życiowo równowadze”. W książce tej zaproponował rozwiązanie problemów energetycznych Niemiec poprzez rozwój „naturalnej” energetyki wodno-wiatrowej przez zastosowanie na masową skalę turbin wiatrowych. Według Lawaczeck’a, energetyka wodna i wiatrowa zapewnić miała Niemcom 80 % niezbędnej energii. Dr Lawaczeck pisał:

„Energetykę wiatrową, wykorzystująca darmowy wiatr, można rozwinąć na wielką skalę. Udoskonalona technologia w przyszłości uczyni energię z wiatru nie droższą od energii cieplnej. Jest to technicznie i ekonomicznie możliwe i otwiera drogę dla nowego typu produkcji energii o życiowym znaczeniu. Przyszła energetyka wiatrowa  to nie będą już małe wiatraki, ale bardzo duże elektrownie produkujące znaczące ilości energii. Wieże wiatrowe muszą sięgać co najmniej 100 metrów, im będą wyższe tym lepiej, a optymalna średnica wirnika będzie wynosić 100 metrów. Wysokie maszty kratownicowe tego rodzaju są już budowane jako wysokie maszty radiowe.”

Okładka opracowania dr Lawaszeck pt. „Technologia i gospodarka w Trzeciej Rzeszy: Program prac” z 1933 r.

Podobnie entuzjastycznie o „transformacyjnym potencjale” nowej „czystszej energii” wypowiadał się hitlerowski organ propagandowy, gazeta  „Vőlkischer Beobachter”. W wydaniu z dnia 24 lutego 1932 r. gazeta zachwycała się „sensacyjnym przemówieniem” inżyniera Hermanna Honnega, według którego ogromne stalowe wieże mogą zapewnić obfitość taniej energii.

„Nadmiar prądu elektrycznego wytwarzanego przez wiatraki umiejscowione wzdłuż wybrzeże morskiego wykorzystany zostanie do produkcji bardzo taniego wodoru. Dzięki temu wiele produktów stanie się tańszych. Spadnie cena nawozów. Opłacalne stanie  się uwodnienie węgla. Koszt tego procesu można zmniejszyć z 17 fenigów za litr do poziomu 7-8 fenigów za litr. W ten sposób zaoszczędzi się miliard reichsmarek, który dzisiaj ucieka za granicę (z powodu importu ropy). 300.000 pracowników górnictwa może zachować pracę – 200.000 będzie zatrudnionych w kopalniach, a 100.000 przy upłynnianiu węgła. Dzięki oszczędnościom kosztowym możliwe będzie zatrudnienie dodatkowych 400.000 pracowników w procesie przekształcania węgla w tym sektorze.

Duże i małe gospodarstwa [rolne] będą mogły nabywać prąd elektryczny w okresach nadwyżkowej produkcji po bardzo rozsądnych cenach, w godzinach od 18 do 8 rano oraz od 12 w południe do 13. Powstanie co najmniej milion nowych gospodarstw. Tani prąd elektryczny umożliwi podgrzewanie gruntu, a efekcie trzecie zbiory. Znów zaoszczędzi się miliardy, które zwykle płacimy obcym krajom za warzywa, sałatę, owoce itd. W nocy wystarczy energia elektryczna na poziomie 1 kWh na 1 metr kwadratowy gruntu.”

Hitlerowski projekt elektrowni wiatrowej o mocy 20 MW. Charakterystyczne jest to, że bezpośrednio pod budowlą przedstawiono zabudowania i dużo „ludzkich mrówek”.     

Słabym punktem projektów Honnega było to, że do budowy tylko jednej z jego wież wiatrowych potrzeba było 27,5 tysiąca ton stali, które były niezbędne do rozbudowy sił zbrojnych hitlerowskich Niemiec. W efekcie pomysły te zostały zarzucone. 

Hitlerowskie Niemcy są także kolebką teorii globalnego ocieplenia, katastrofy klimatycznej spowodowanej przez „niekontrolowaną” aktywność człowieka.

Jak pisze Archibald, jednym z najwcześniejszych orędowników teorii globalnego ocieplenia spowodowanego przez człowieka był główny meteorolog naczelnego dowództwa Luftwaffe,  Hermann Flohn. Flohn opublikował w 1941 r. pierwszy artykuł na temat globalnego ocieplenia w języku niemieckim pod tytułem „Działalność człowieka jako czynnik klimatyczny”.

Flohn zajmował się tym tematem także po wojnie. W 1980 r. Flohn opublikował artykuł w piśmie Umschau, którego tytuł zapowiadał radykalną zmianę, która nastąpiła w Niemczech jakiś czas później: „Ciepło powodowane przez CO₂ jest groźniejsze od energetyki nuklearnej”. W artykule Fohna znaleźć można między innymi kluczową dla współczesnej doktryny globalnego ocieplenia koncepcję punktu, po osiągnięciu którego katastrofa klimatyczna jest już nieunikniona. Fohn pisał:

Do poziomu 450 ppm [CO₂ w atmosferze] występują jedynie ryzyka, którym można zapobiegać przez [odpowiednią] strategię adaptacji. Prawdziwie katastroficznych warunków klimatycznych należy oczekiwać po osiągnięciu poziomu 750 ppm: zamrożenie lodowego oceanu arktycznego powoduje przesunięcie się pasów opadów o około 600 do 800 km w stronę bieguna północnego.

Komentując rewelacje Archibalda, brytyjski dziennikarz James Delingpole informuje o planowanej publikacji innej książki, która przedstawia bardziej szczegółowo związki ruchu ekologicznego w Niemcami hitlerowskimi [2].

W tym kontekście warto też wspomnieć o wielkich programach transformacyjnych, które budziły entuzjazm w Sowieckiej Rosji (odwrócenie kierunku biegu rzek syberyjskich, uprawa pszenicy pod kołem polarnym). Niedawno do pomysłu odwracania biegu rzek na Syberii wrócił prezydent Kazachstanu [3].

Niepokoi bardzo to, że Unia Europejska od kilkunastu lat generalnie doszukuje się także inspiracji ideowych w koncepcjach wywodzących się z tych samych czasów, kiedy dominowało przekonanie o konieczności radykalnego zerwania z dotychczasową cywilizacją i budowy nowego porządku od podstaw.  Najlepszym tego przykładem jest kariera włoskiego komunisty Altiero Spinelliego [4], którego dzieło z 1941 r., „Ventotene Manifesto”, nawołuje do zniszczenia państw narodowych. [5] Spinelli, który zmarł w 1986 r., odegrał kluczową rolę w odnowieniu procesu integracyjnego w ówczesnych Wspólnotach Europejskich w latach 80-ych. Przed śmiercią był członkiem Komisji Europejskiej przez 6 lat (komisarz ds. przemysłu i przedsiębiorczości), a także członkiem Parlamentu Europejskiego przez 10 lat. Jego imię nosi główny budynek Parlamentu Europejskiego w Brukseli, a także uczelnia Kolegium Europejskie w Parmie.  Od 2010 r.  funkcjonuje organizacja o nazwie Grupa Spinelliego, której członkami byli lub są obecnie tak znani politycy, jak Guy Verhofstadt, Jacques Delors, Joschka Fisher czy Daniel Cohn-Bendit, a z Polski -  Danuta Hubner i Róża Thun.

Opracował: Jacek Malski

Redakcja stopwiatrakom.eu

Przypisy:

[1] http://www.americanthinker.com/articles/2017/07/the_nazi_origins_of_renewable_energy_and_global_warming.html (20.07.2017)

[2] http://www.breitbart.com/big-government/2017/07/28/delingpole-revealed-how-renewables-and-the-global-warming-industry-are-literally-hitler/ (28.07.2017)

[3] http://www.newsweek.pl/swiat/prezydent-kazachstanu-chce-zawrocic-bieg-rzek,64216,1,1.html (09.08.2011)

[4] https://en.wikipedia.org/wiki/Altiero_Spinelli (dostęp 03.08.2017)

[5] O Spinnelilm i jego manifeście pisaliśmy w publikacji z dn. 28.03.2017 r. http://stopwiatrakom.eu/okiem-prawnika2/2192-„deklaracja-rzymska”,-czyli-pod-czym-podpisała-się-premier-beata-szydło,-a-czego-na-pierwszy-rzut-oka-nie-widać.html