Ministerstwo Infrastruktury zapytało o stanowisko w sprawie wiatraków. Jest odpowiedź.

Po raz pierwszy udało się skierować do rządu pismo, które nie jest listem otwartym ani prośbą/żądaniem/wezwaniem do rozwiązania problemu lokalizacji wiatraków. Jest konkretną odpowiedzią na konkretnie postawione przez Ministerstwo Infrastruktury pytanie, jakich rozwiązań prawnych oczekuje środowisko związane z protestami.

W kwietniu br. Dyrektor Departamentu Polityki Przestrzennej Ministerstwa Infrastruktury poprosiła Ogólnopolskie Stowarzyszenie „Pozytywna Energia” o pisemne przedstawienie zakresu oczekiwanych regulacji prawnych. Zapowiedziała też przekazanie ich ministerstwom Zdrowia i Środowiska. Korespondencja z Ministerstwem Infrastruktury jest rezultatem zadeklarowanej przez Ogólnopolskie Stowarzyszenie „Pozytywna Energia” chęci spotkania z premierem Tuskiem lub premier Bieńkowską. Dokument zawierający katalog oczekiwań został opracowany i przesłany do Ministerstwa Infrastruktury.

Zawiera on następujące propozycje rozwiązań:

1. wprowadzenie odległości minimalnej turbiny od zabudowań jako podstawowego kryterium regulującego lokalizację wiatraków;
2. przyjęcie bardziej rygorystycznych przepisów w zakresie emisji hałasu;
3. objęcie elektrowni wiatrowych nadzorem technicznym i państwowym nadzorem środowiskowym;
4. powołanie technicznego zespołu dla stworzenia metodyki obliczeniowej hałasu i infradźwięków od turbin wiatrowych, w tym wprowadzenia obowiązku stosowania przy symulacjach współczynnika pochłaniania gruntu G=0, korekcji tonalnej, wskaźnika meteorologicznego innego niż C=0, zakresu migotania cienia, współczynnik starzenia instalacji, zagrożeń awarią przemysłową, położenia nad obszarem wodnym itp.
5. nałożenie wymogu uzyskania certyfikatów bezpieczeństwa przez producentów turbin i z tych samych względów wprowadzenia zakazu stawiania turbin wiatrowych starszych niż 2 lata od daty produkcji;
6. wprowadzenie zakazu lokalizacji turbin w obszarach chronionych (NATURA 2000, parki narodowe, parki krajobrazowe, obszary chronionego krajobrazu) oraz ustalenie buforowych stref ochronnych w planach ochrony tych obszarów na odległości co najmniej takiej, jak te postulowane jako odległość od zabudowy mieszkaniowej;
7. ustalenie odległości minimalnych elektrowni wiatrowych od obszarów leśnych, wód powierzchniowych i rzek oraz zadrzewień liniowych, dróg, zabytków, miejsc cennych krajobrazowo, kulturowo oraz obszarów wokół obiektów obsługi turystycznej, tak by widok elektrowni wiatrowych nie dominował nad tymi cennymi obiektami;
8. wprowadzenie zakazu traktowania elektrowni wiatrowych jako elementów infrastruktury technicznej, w rozumieniu art. 61 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, co umożliwia wydawanie decyzji o warunkach zabudowy dla tych inwestycji bez przeprowadzenia analizy dobrego sąsiedztwa i stawianie elektrowni wiatrowych w dowolnym miejscu, według upodobań inwestorów bez liczenia się ładem przestrzennym.