Kanada / prowincja Ontario: Wiatraki über alles – czyli jak skopiowano niemieckie pomysły i co z tego wynikło
W 2009 r. rząd Ontario przeforsował w parlamencie prowincji „ustawę o zielonej energii”. Był to początek realizacji bardzo ambitnego programu, którego celem była przestawienie energetyki prowincji na odnawialne źródła energii, przede wszystkim wiatr. Sam program, jak i jego szczegółowe rozwiązania zostały skopiowane z Niemiec. W tym celu rząd konsultował się z doradcami rządu niemieckiego, którzy zaprojektowali niemiecką transformację energetyczną (Energiewende).
Rządząca Partia Liberalna przygotowała optymalne warunki dla ekspansji farm wiatrowych. W bezprecedensowy sposób ustawa o OZE unieważniła przepisy dwudziestu innych ustaw, w tym dotyczących ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowo-przyrodniczego. W szczególności gminom odebrano część uprawnień dotyczących zagospodarowania przestrzennego.
W trakcie kampanii propagującej „ustawę o zielonej energii” rząd Ontario zapowiedział szereg korzyści, które miały wynikać z jej realizacji. Między innymi obiecano, że ze wsparcia finansowego dla OZE skorzystają mieszkańcy prowincji ze wszystkich grup społecznych, w tym lokalny biznes i rolnicy (mikro-energetyka). Wskazano konkretną ilość nowych miejsc pracy, które mają powstać dzięki OZE.
W 2011 r. Rewident Generalny Ontario dokonał przeglądu programu OZE. M.in. zwrócił się o wyjaśnienia dotyczące obiecanych miejsc pracy. Rząd stwierdził wtedy, że w 2009 r. miał na myśli głównie krótkookresowe zatrudnienie przy budowie wiatraków. W 2015 r. kanadyjska organizacja konsumencka podała dane, z których wynika, że 90% dotacji na OZE zasiliło konta 11 wielkich zagranicznych koncernów zaangażowanych w energetykę wiatrową [1].
Partia Liberalna wróciła właśnie do władzy w Ontario, m.in. dzięki głosom „zielonego” elektoratu miejskiego. Na wsi w Ontario sytuacja wygląda inaczej. Dziesiątki rodzin zmuszono do porzucenia swoich domów. Ponad 80 gmin przyjęło deklaracje, że nie zgadzają się na lokalizowanie wiatraków na swoim terenie. Taki gest ma jednak znaczenie wyłącznie symboliczne pod rządami ustawy o zielonej energii. Gminy nie mają nic do powiedzenia w kwestii lokalizacji farm wiatrowych.
Przedstawiamy podsumowanie efektów polityki ekspansji energetyki wiatrowej w Ontario, które zamieszczono na kanadyjskiej stronie http://www.windontario.ca. Dane cytowane w tym artykule są zaczerpnięte ze źródeł wskazanych na stronie. Strona zanotowała już 370 tysięcy odwiedzin.
TURBINY WIATROWE W ONTARIO
Ontario ma najdroższy prąd elektryczny w Ameryce Północnej
Jest to wynik dotowania energetyki wiatrowej i przepłacania za produkowany przez nią prąd, którego Ontario nie potrzebuje.
- 1 listopada 2015 r. – stawki za prąd wzrosły o 8,7%.
- 1 stycznia 2016 r. – stawki za prąd wzrosną o dalsze 10%.
Licząc od 2010 r., cena elektryczności w Ontario wzrosła o 60-88%.
“Ontario ma prawdopodobnie najgorszy rynek elektryczności na świecie” -
Pierre-Olivier Pineau, profesor i ekspert ds. rynków energii elektrycznej w HEC Business School na Uniwersytecie Montrealu.
Polityka energetyczna Ontario wpływa na sytuację każdego mieszkańca Ontario
Jedenaście lat temu Ontario miało prężny sektor energetyczny. Od tego czasu sytuacja uległa zmianie.
Poniżej przedstawiamy podsumowanie polityki energetycznej prowadzonej przez rząd prowincji Ontario.
Rejon Ripley-Kincardine na jeziorem Huron
W ciągu najbliższych 20 lat gospodarstwa domowe zapłacą za prąd elektryczny dodatkowo 40.000 dolarów
Rachunki za elektryczność mieszkańców Ontario, wzrosną o 110.000.000.000,00 (110 miliardów) dolarów z tytułu kosztów energetyki wiatrowej. (W tym artykule słowo „dolary” oznacza dolary kanadyjskie – redakcja). Za 100 miliardów dolarów można kupić 5.000.000 samochodów Honda Civic.
Liczba obecnych lub planowanych turbin wiatrowych w Ontario wynosi 7700 (dane z sierpnia 2015)
Jednocześnie mamy nadmiar czystej energii z elektrowni wodnych, nuklearnych i gazowych.
Półwysep Bruce
W Ontario płacimy za energię z wiatru więcej niż w jakiejkolwiek innej prowincji Kanady lub w stanie USA
Dotujemy branżę wiatrakową:
• 4% naszej energii elektrycznej pochodzi z farm wiatrowych, ale jej koszt stanowi 20% naszych rachunków za elektryczność.
• Ontario płaci 11-13,5 centa za kWh prądu z farm wiatrowych. Średnia cena elektryczności z elektrowni jądrowych, wodnych i gazowych w Ontario wynosi 7 centów.
• Nasze stawki za prąd podnoszone są w maju i październiku każdego roku. W 2007 r. płaciliśmy 7 centów za kWh. W 2015 płacimy od 14 do 27 centów za kWh, w zależności od poboru prądu i miejsca.
• Zwolennicy farm wiatrowych chcą nas przekonać, że to elektryczność z elektrowni nuklearnych jest droga. Jednakże dane Ontario Power Generation (największy publiczny producent energii elektrycznej w Ontario) pokazują, że tak nie jest.
Przemysł wytwórczy ucieka z Ontario
• „Ontario ma najwyższe stawki za energię dla przemysłu w Ameryce Północnej” – wskazuje raport Stowarzyszenia Największych Konsumentów Energii w Ontario.
• Następujące firmy wycofały się z Ontario: Caterpillar (2 zakłady), United Steel. Heinz, Bicks, International Trucking, General Motors, Navistar, Kellogg’s, John Deer, Lance Bakeries, Kraft Foods, Unilever.
• Koncern NOVA Chemicals wskazuje, że przy podejmowaniu decyzji, gdzie zlokalizować nową filię (inwestycja o wartości wielu miliardów dolarów) zakładu produkcji polietylenu, który mieści się w Sarnia w Ontario, kierować się będzie przede wszystkim kosztem energii. Alternatywne lokalizacje znajdują się w amerykańskich stanach nad Zatoką Meksykańską, gdzie cena energii stanowi ułamek ceny w Ontario.
• Dziennik „The Globe and Mail” pisze: Ontario odstrasza przemysł cenami elektryczności.
Półwysep Bruce
Piękny krajobraz Ontario to już przeszłość….
„Te inwestycje wiatrakowe zmienią to miejsce w większym stopniu, szybciej i bardziej trwale niż cokolwiek innego, co przydarzyło się tutaj w ciągu ostatnich 10 tysięcy lat” - James Corcoran, z South Huron, Ontario, specjalista ds. ocen oddziaływania na środowisko z 30 letnim doświadczeniem, pracujący na rzecz inwestorów.
Oddziaływanie na ludzi i środowisko
Spółki wiatrakowe:
- Płacą podatki po niższej stawce niż inne osoby prawne.
- Turbiny wiatrowe o szacunkowej wartości 5 milionów dolarów każda wycenia się dla celów podatkowych na 60.000 dolarów.
- Rolników, którzy podpisują umowy dzierżawy, zmuszają do podpisywania klauzul kneblujących (zakaz informowania osób trzecich).
- Nie podlegają zarządzeniom gminnym, są zwolnione z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, nie są objęte przepisami regulującymi odległość od dróg publicznych czy w zakresie melioracji.
- Są zwolnione z przepisów regulujących maksymalne obciążenie dróg i mostów podczas budowy farmy wiatrowej.
- Mogą niszczyć chronione tereny podmokłe.
- Mogą powodować śmierć lub obrażenia gatunków zagrożonych. Są zwolnione z kary w wysokości 10.000 dolarów w przypadku zniszczenia gniazda orła.
- Ich interes jest nadrzędny w stosunku do przepisów ustawy o ochronie dziedzictwa.
- Spółki wiatrakowe pozywają gminy/osoby fizyczne, które wchodzą im w drogę.
Rząd prowincji zapewnia spółkom wiatrakowym pomoc prawną, ale nigdy nie zrobił tego w stosunku do gminy, stowarzyszenia lub osób fizycznych. Gminy zostały pozbawione wszystkich swoich uprawnień w odniesieniu do inwestycji wiatrakowych. Ponad 80 gmin zadeklarowało, że nie chce turbin wiatrowych na swoim terenie („unwilling hosts”), ale zostało to zignorowane.
Każda turbina niszczy ponad hektar ziemi uprawnej; na zawsze utraciliśmy już około 5.000 hektarów ziemi uprawnej. Turbiny w Ontario są lokalizowane bliżej ludzi niż gdziekolwiek indziej na świecie. Sąsiedzi turbin cierpią z powodu ich hałasu i na syndrom turbiny wiatrowej, który może zagrażać ich życiu.
Lokalni mieszkańcy porzucają swoje domy w niespotykanym tempie. Szczęściarzy wykupują spółki wiatrakowe, ale pod warunkiem podpisania klauzuli kneblującej. Obszary wiejskie w Ontario zmieniają się w tereny wymarłe.
Ptaki
W marcu 2014 r. Lambton Shores było miejscem odpoczynku dla migrujących łabędzi czarnodziobych
Rok później Lambton Shores stało się już „miejscem odpoczynku” dla nowo zbudowanych turbin wiatrowych
O wiatrakach mówi się, że to maszynki do mielenia ptaków, ponieważ tną, kaleczą i zabijają ptaki. Turbiny stawiane są dokładnie na szlakach migracji milionów ptaków.
Turbiny zabijają więcej nietoperzy niż ptaków (płuca nietoperzy są rozrywane na skutek spadku ciśnienia powodowanego przez wirnik turbiny). Nietoperze odgrywają wielką rolę w naszym systemie ekologicznym.
Wokół turbin nie ma dżdżownic. (Jak się sądzi, przyczyną są wibracje w gruncie). Rolnictwo potrzebuje trzech rodzajów dżdżownic, żeby utrzymać żyzność ziemi. Bez robaków nie ma plonów…
Wysokość turbin w perspektywie porównawczej
Turbiny wiatrowe zestawiamy z drapaczami chmur „Absolute Towers” in Mississauga (miasto satelickie Toronto – redakcja): Budynki „Absolute Towers” mają po 56 pięter.
Najniższa turbina to turbina typu CNE – 90 metrów.
Przeciętna wysokość obecnych turbin w Ontario – 114 metrów.
Najnowsze turbiny w Ontario mają 165 metrów wysokości i więcej.
Budynek na prawo od turbiny ma 38 pięter
Polityka wspierania energetyki wiatrowej jest niezwykle skomplikowana i przynosi straty finansowe
• Energia produkowana przez elektrownie nuklearne, wodne i gazowe jest czysta, tania, a jej dostawy są w 100% przewidywalne, a jednak to energia wiatrowa (pewność dostaw na poziomie 20-30%) ma pierwszeństwo, jeśli idzie o odbiór elektryczności w sieci energetycznej.
• Dla każdej kilowatogodziny prądu z wiatru trzeba zapewnić jedną kilowatogodzinę mocy rezerwowej, która mogłaby stanowić nasze jedyne źródło energii.
• Ponieważ Ontario produkuje zbyt dużo energii, prowincja zmuszona jest dopłacać lub pobierać jedynie 1-3 centa za KWh za odbiór tej nadwyżki przez stany USA i prowincję Quebec. W okresie 2005-2012 Ontario straciło z tego tytułu 1,8 miliarda dolarów. W 2013 r. strata wyniosła już 1 miliard dolarów. Tylko w październiku 2014 r. Ontario zapłaciło za prąd elektryczny 1 miliard dolarów więcej niż wynosiła cena rynkowa.
• Natomiast prowincja Quebec sprzedaje energię kupioną od Ontario po 5 centów za kWh do sąsiednich stanów USA.
• W okresach nadwyżkowej produkcji energii elektrycznej, Ontario płaci 1 milion dolarów każdego dnia za brak poboru prądu z elektrowni atomowych, a także płaci operatorom farm wiatrowych za wyłączenie swoich turbin.
• Wydano 6 miliardów dolarów na zwiększenie mocy elektrowni wodnych w rejonie Wodospadów Niagara; obecnie w okresach nadwyżkowej produkcji energii konieczne jest przekierowywanie części wód od tych instalacji.
• Ontario płaci elektrowniom gazowym za funkcjonowanie w trybie mocy rezerwowej w stosunku do energii z wiatru.
• 11 września 2013 r. rząd Ontario zgodził się płacić spółkom wiatrakowym 200.000 dolarów za każdy MW nie dostarczony do sieci energetycznej. Rząd wyjaśnił, że jest to „tańsze niż opłacanie USA i prowincji Quebec za wykorzystanie tej energii”.
• W październiku 2013 r. nagle anulowano plany budowy dwóch reaktorów nuklearnych w Darlington – decyzja ta kosztowała 180 milionów dolarów.
• W czasie kampanii wyborczej w 2011 r. w celu zdobycia głosów swojego elektoratu Liberałowie anulowali budowę 2 elektrowni gazowych kosztem 1,1 miliarda dolarów.
• Elektrownię węglową w Lambton zamknięto w październiku 2013 r. bezpośrednio po jej modernizacji kosztem 1 miliarda dolarów w celu zminimalizowania emisji CO2. Paradoksalnie, w odległości 1 km od Lambton, w amerykańskim stanie Michigan dalej funkcjonuje inna elektrownia węglowa.
W ocenie niedawnego raportu Stowarzyszenia Zawodowych Inżynierów Ontario (OSPE):
„Przewiduje się, że sytuacja ulegnie znacznemu pogorszeniu w ciągu najbliższych paru lat, w miarę jak oddawane będą do użytku znaczne moce produkcyjne w sektorze wiatrowym, hydroenergetyki i jądrowym, a zapotrzebowanie na elektryczność pozostanie na tym samym poziomie.”
221 milionów dolarów strat w czerwcu 2015, co daje łącznie 1,1 miliarda dolarów strat w pierwszym półroczu 2015 r.
• W czerwcu Ontario wyeksportowało 1,9 terawatogodzin (TWh) prądu elektrycznego do amerykańskich stanów Michigan i Nowy Jork i do kanadyjskiej prowincji Quebec. Z tytułu tego eksportu Ontario pobierało średnio 1,53 centa za kWh, czyli w sumie – 29,1 miliona dolarów.
• Koszt wyprodukowania i przesłania tej energii wyniósł 13,14 centa za kWh – czyli łącznie 249,9 miliona dolarów.
• Strata netto dla Ontario za jeden miesiąc = 221 milionów dolarów.
• Każdy miliard dolarów zmarnowanego prądu elektrycznego kosztuje gospodarstwo domowe około 250 dolarów.
Prawda jest dziwniejsza od fikcji
• Ontario płaci 13,4 centa za 1 kilowatogodzinę prądu elektrycznego. Ontario płaci prowincji Quebec za odbiór nadwyżki prądu lub pobiera za to minimalne opłaty. Konsumenci w Ontario składają się na pokrycie tej straty.
• Quebec sprzedaje elektryczność za 5 centów sąsiednim stanom USA. W efekcie czego: Przemysł może przenieść się do USA i skorzystać z taniej energii, do której dopłacają konsumenci w Ontario.
• Amerykański stan Nowy Jork dostrzega w tym szansę dla siebie. Materiały promocyjne przesyłane do przedstawicieli sektora przemysłu wytwórczego w Ontario wskazują, że wysokie ceny energii w Ontario to mocny argument za przeniesieniem fabryk do stanu Nowy Jork.
Destabilizacja systemu energetycznego Ontario
• Energia musi być wykorzystana natychmiast po jej wyprodukowaniu; nie dysponujemy technologiami, które umożliwiałyby je magazynowanie na później.
• Nadwyżki mocy występują niemal każdej godziny każdego dnia. Ontario gwałtownie szuka wtedy innej kanadyjskiej prowincji lub stanu USA, które gotowe są przyjąć tę nadwyżkę.
• W zależności od zapotrzebowania na energię w danej chwili, oddajemy ją za darmo, płacimy innym za jej odbiór lub pobieramy bardzo niską stawkę.
• Ponieważ energia z wiatru zupełnie nieprzewidywalna, pracownicy niezależnego operatora sieci Ontario (IESO) ciągle manipulują siecią, nakazując dostawcom prądu z elektrowni jądrowych, gazowych i wodnych, by odpowiednio skorygowali swoją produkcję. Następnie nadwyżka jest przesyłana do prowincji Quebec, Manitoba lub stanów USA.
Według Stowarzyszenie Zawodowych Inżynierów Ontario (OSPE), emisje dwutlenku węgla wzrosną o 48% do 2030 r.
• Elektrownie gazowe, które są ciągle uruchamiane i wyłączane (jako moc rezerwowa), emitują więcej CO2 niż gdyby pracowały w ruchu ciągłym.
• Znaczna część energii z wiatru produkowanej w Ontario pójdzie do prowincji Quebec i do USA. Wiatr wieje głównie w nocy i miesiącach zimowych. Gorące dni lata, kiedy domowe klimatyzatory potrzebują najwięcej prądu, są prawie bezwietrzne.
• Ciągłe manipulowanie siecią energetyczną rodzi niebezpieczeństwo awarii. Sieć energetyczna Ontario nie została zaprojektowana do pracy w tych warunkach. Konsumenci muszą być przygotowani na często i długie przerwy w dostawie energii elektrycznej, a w najgorszym przypadku pełną awarię naszej sieci energetycznej.
Promotorzy
Decyzje w sprawie programu energetyki wiatrowej i słonecznej w Ontario zapadały i były realizowane w takim pośpiechu, że “nie przeprowadzono wszechstronnej analizy biznesowej, aby obiektywnie ocenić skutki podejmowanych zobowiązań o wartości miliardów dolarów” – opinia Rewidenta Generalnego Ontario.
• Partia Liberalna przygotowała i przegłosowała „ustawę o zielonej energii” w 2009 r. Nowa Partia Demokratyczna (NDP) od początku popiera Liberałów w sprawie energetyki wiatrowej. Partia Postępowo-Konserwatywna nie popiera dotowania energetyki wiatrowej.
• Członkowie Partii Liberalnej odnoszą osobiste korzyści z rozbudowy energetyki wiatrowej w Ontario. Tylko jeden przykład:
W 2004 r. Mike Crawley, ówczesny prezydent Partii Liberalnej prowincji Ontario, uzyskał rządowy kontrakt wiatrakowy, który gwarantuje jego spółce dochód 66.000 dolarów dziennie, a w sumie 0,5 miliarda dolarów. Od tego czasu uzyskał dalsze kontrakty na inwestycje wiatrakowe. Crawley jest obecnie prezydentem ogólnokanadyjskiej Partii Liberalnej.
W Toronto pracuje ok. 50 stałych lobbystów wiatrakowych. Branża wiatrakowa zorganizowała w kwietniu 2013 r. imprezę, na której zbierano środki na kampanię wyborczą ówczesnej kandydatki Liberałów na premiera - Kathleen Wynne. Ci, którzy promują energetykę wiatrową, odnoszą z tego finansowe korzyści. Do takich osób/organizacji w Kanadzie należą: David Suzuki, Pembina Institute, Cleantech, MaRs, Environmental Defence, Friends of the Wind, Windfacts czy CANWEA.
Jezioro Ontario – przed wiatrakami i obecnie
Każdą inwestycję można zatrzymać – gdyby tylko Liberałowie chcieli to zrobić
• Rząd Ontario uprawiony jest anulować lub zmienić umowy dotyczące energetyki wiatrowej, ale nie ulega wątpliwości, że nie chce tego zrobić.
• W swoim orzeczeniu w sprawie Trillium przeciwko Ontario z 2013 r., sąd prowincji Ontario jasno wskazał, że: „rządy mogą swobodnie zmieniać politykę, kiedy leży to w interesie publicznym.” „Spółki prowadzące działalność w zakresie odnawialnej energii uczestniczą w programach dotacji rządowych „na swoje własne ryzyko”.
• Natomiast premier Kathleen Wynne powiedziała 24 kwietnia 2014 r. w Kincardine: „Jeśli pytacie mnie, czy anuluję tak po prostu te umowy [dotyczące inwestycji wiatrakowych]? To odpowiadam – nie, tego nie zrobimy!”
Port lotniczy Chatham Kent
• Przedstawione na zdjęciu wiatraki zostały wzniesione, choć federalny organ odpowiedzialny za nadzór transportu lotniczego Transport Canada odmówił zgody na tę lokalizację. Przeciwne tej inwestycji były także władze gminne. Farmę wiatrową zatwierdził rząd prowincji Ontario.
• To samo dzieje się w pobliżu lotnisk w Collingwood, Peterborough, Goderich, Kincardine, Huron Park, Grand Bend, a także w regionie Niagary, gdzie m.in. zlikwidowano lokalny klub spadochronowy.
• Wyspa Wolfe jest cennym obszarem przyrodniczym i ważnym ośrodkiem turystycznym. Ma status obszaru o dużym znaczeniu dla ornitofauny i bioróżnorodności (Important Bird and Biodiversity Area). Stan obecny:
Wyspa Wolfe: Kiedyś i teraz
Wobec wiatraków nie ma żadnych świętości
W pobliżu Peterborough zagrożona jest budowa największego na świecie centrum buddyjskiego poza granicami Chin. Inwestycja ma wartość 40 milionów dolarów. Liberalny rząd prowincji świadomie zatwierdził budowę farmy wiatrowej, która otoczy buddyjski ośrodek. Inwestor twierdzi, że te turbiny zakłócą spokój ośrodka. Centrum buddyjskie miało odwiedzać rocznie około 45 tysięcy osób. Z tego tytułu prowincja Ontario otrzymywałaby ponad 20 milionów dolarów rocznie.
Istniejące i zatwierdzone farmy wiatrowe w Ontario
Dane z października 2013 r.:
Turbiny według hrabstw, łącznie: 6735 turbin
Położenie istniejących i zatwierdzonych do realizacji turbin wiatrowych na półwyspie Bruce
Mapa istniejących i planowanych turbin wiatrowych na granicy hrabstw Huron i Bruce. Obszar zaznaczony na niebiesko to jezioro.
Porównanie energetyki wiatrowej i atomowej
• Energia elektryczna z elektrowni jądrowych kosztuje 6,8 centa za KWh, bez żadnych dodatkowych kosztów. Energia z farm wiatrowych kosztuje 11-13,5 centa za KWh, nie liczą dodatkowych kosztów, o których była tutaj mowa.
• Jedna inwestycja wiatrakowa, którą zatwierdzono na terenie położonym na wschód od miejscowości Grand Bend, położonej na jeziorem Huron, zajmuje obszar o długości 34 km i szerokości 16 km (34 km x 16 km).
Mapa pokazująca obszar planowanej farmy wiatrowej z zaznaczeniem sąsiednich miejscowości (kropki), istniejących dróg, planowanych linii przesyłowych itd.
• Farma wiatrowa ma składać się z 63 turbin wiatrowych, których maksymalna łączna produkcja wynosi 102 MWh. Zakładając efektywność na poziomie 30%, faktyczna produkcja tej farmy wyniesie 30 MWh. Średnie zużycie prądu w Ontario wynosi 18.000 MWh.
• Elektrownia jądrowa, zajmująca teren o powierzchni 9 km x 9 km, może dostarczyć około 13.000 MWh przez całą dobę każdego dnia (tj. pokryć 72% zapotrzebowania na prąd prowincji Ontario).
• Planowana farma wiatrowa może potencjalnie zaspokoić 0,16% (jedną szóstą jednego procenta) zapotrzebowania na energię elektryczną prowincji Ontario. Kiedy wiatru nie będzie, ta gigantyczna farma wiatrowa zaspokoi 0% naszego zapotrzebowania na prąd.
Co nas czeka za 10-20 lat
• Elektrownie wodne położone w rejonie wodospadów Niagara Falls mają już 100 lat, podczas gdy okres eksploatacji turbin wiatrowych wynosi 10-20 lat.
• Przy budowie każdej turbiny wiatrowe zużywa się 800 ton cementu, około 250 ton materiałów nie podlegających odzyskowi, 700 litrów oleju hydraulicznego, 600 kilogramów metali ziem rzadkich. Aby poznać skalę przyszłych problemów ekologicznych, należy pomnożyć te wielkości przez 7.700.
• Demontaż tych turbin przy końcu ich okresu eksploatacji nie jest zabezpieczony finansowo.
• Biorąc pod uwagę, że spółki wiatrakowe są w przeważającej mierze podmiotami zagranicznymi, mogą zmieniać właściciela lub upaść, można przewidywać, że za 20 lat setki lub tysiące nieczynnych turbin zostanie po prostu porzuconych.
• Mamy już z tym do czynienia. Spółki wiatrakowe generalnie nie naprawiają ani demontują uszkodzonych turbin. Na terenie Ontario jest już wiele nieczynnych turbin. Jeśli firmy nie demontują nawet niewielkiej liczby turbin obecnie, co się stanie z dużo większą ilością turbin w przyszłości?
• Partia Liberalna nie ma żadnego planu, w jaki sposób usunąć materiały z turbin, ani też nie wskazała, że spółki wiatrakowe mają być odpowiedzialne za budowę wysypisk lub centrów składowania tych odpadów.
• W związku z tym należy założyć, że koszt usunięcia 7.700 turbin spadnie na społeczeństwo Ontario.
Za 10 - 20 lat prawdopodobnie czeka nas krajobraz pokryty starymi, zardzewiałymi, zepsutymi turbinami.
Przypisy