W dniu 12 grudnia 2017 r. odbył się w Paryżu szczyt „One Planet Summit”, będący elementem politycznej ofensywy Prezydenta Francji – Emmanuela Macrona w zakresie promocji Porozumienia paryskiego. Tematem przewodnim szczytu były kwestie związane z finansowaniem działań na rzecz ochrony klimatu w krajach rozwijających się, zarówno ze źródeł publicznych, jak i prywatnych. Dyskutowano o możliwościach większej mobilizacji środków finansowych oraz nowych, dobrowolnych zobowiązaniach w tym zakresie. Polskę, reprezentował na szczycie Paweł Sałek, wiceminister środowiska i pełnomocnik rządu ds. polityki klimatycznej, niestety bez widocznych efektów. [1]
Nowe rozwiązania finansowe związane z Porozumieniem paryskim
Zwołany z inicjatywy prezydenta Francji Emmanuela Macrona, przewodniczącego Banku Światowego Jim'a Kim i sekretarza generalnego ONZ Antónia Guterresa, szczyt „One Planet Summit” miał na celu dyskusję nad nowymi rozwiązaniami finansowymi umożliwiającymi wdrożenie Porozumienia paryskiego. Z oczywistych względów, to właśnie wsparcie finansowe dla „zielonej” gospodarki, ma największe znaczenie przy realizacji Porozumienia paryskiego. I choć promotorzy Porozumienia nie mówią tego wprost, to „zmiany klimatyczne, które obejmują coraz częstsze i bardziej dotkliwe susze, powodzie i burze” są znakomitym uzasadnieniem dla olbrzymich planów inwestycyjnych globalnych korporacji zarabiających na „zielonym” biznesie. Zarządzanie strachem przynosi miliardowe zyski całej branży.
źródło: https://cop23.unfccc.int/news/french-government-identifies-12-key-one-planet-commitments
Przy tej okazji warto zwrócić uwagę na unijny plan inwestycji zewnętrznych (EPI) o przewidywanej wartości 44 mld euro, który w perspektywie do 2020 r. będzie adresowany do krajów Afryki oraz krajów sąsiadujących z Unią Europejską. Plan inwestycji zewnętrznych ma umożliwić transfer zaawansowanych technologii energetycznych, telekomunikacyjnych, technik wytwarzania żywności, usług finansowych i innych usług oferowanych przez europejski przemysł do krajów rozwijających się. [2] Jednym słowem polityka klimatyczno-energetyczna Unii Europejskiej kreuje nowe potrzeby gospodarcze i polityczne, które może zaspokoić tylko przemysł OZE.
Preferowane obszary inwestycji klimatycznych
Komisja Europejska wskazała na pięć preferowanych obszarów inwestycji, nazywanych „oknami inwestycyjnymi”, w ramach których będą realizowane pierwsze działania w ramach EPI. [3] Te okna inwestycyjne obejmują takie obszary jak:
- „Zrównoważona energia i łączność", tj. inwestycje w energię odnawialną, efektywność energetyczną i transport; inwestycje wspierające rozwój nowych technologii niskoemisyjnych i odpornych na zmianę klimatu. Oczekiwane pozytywne skutki obejmują zwiększenie dostępu do przystępnej cenowo, niezawodnej i zrównoważonej energii; zwiększenie potencjału do wytwarzania energii odnawialnej; zwiększenie bezpieczeństwa energetycznego oraz poprawę zrównoważonych i przyjaznych dla klimatu łańcuchów transportowych i logistycznych;
- „Finansowanie mikroprzedsiębiorstw, małych i średnich przedsiębiorstw (MSME)", tj. inwestycje w celu poprawy dostępu MSME do finansowania. Takie przedsiębiorstwa są głównymi pracodawcami w Afryce i w sąsiedztwie UE oraz oferują ważne i bardziej zrównoważone alternatywy dla nieformalnej gospodarki;
- „Zrównoważone rolnictwo, przedsiębiorcy wiejscy i agrobiznes", tj. inwestycje zapewniające lepszy dostępu do finansowania dla drobnych producentów rolnych, spółdzielni i mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw agrobiznesu, co pozwoli rozwiązać problemy związane z bezpieczeństwem żywnościowym. Wspieranie możliwości inwestycyjnych dla sektora prywatnego, które osiągają zrównoważony, niskoemisyjny, odporny na zmianę klimatu i sprzyjający włączeniu społecznemu wzrost w całym łańcuchu wartości rolnictwa. Komisji zależy, by wyniki proponowanych interwencji mogłyby obejmować zwiększenie plonów rolnych, produkcji i dochodów, równość płci, lepszy podział wartości dodanej, poprawę zrównoważonych praktyk rolniczych, wzrost przedsiębiorczości i poprawę bezpieczeństwa żywnościowego;
- „Zrównoważone miasta", tj. inwestycje w zrównoważony rozwój miejski, rozwój infrastruktury komunalnej, w tym komunikacji miejskiej, wodociągów, kanalizacji, gospodarki odpadami, wytwarzania energii odnawialnej, gospodarki przestrzennej, efektywności energetycznej, odpornej infrastruktury i budynków, w tym mieszkań socjalnych.
- „Cyfryzacja dla rozwoju”, tj. wspieranie inwestycji w innowacyjne rozwiązania cyfrowe na potrzeby lokalne, integrację finansową i godne tworzenie miejsc pracy.
Zobowiązania wobec planety
Plan inwestycyjny dla Afryki nie jest jedynym nowym elementem, który był omawiany na szczycie „One Planet Summit”, gdyż francuski rząd zidentyfikował nowych dwanaście obszarów związanych ze „zobowiązaniami wobec planety”. Zobowiązania te, to szczegółowe cele wskazane przez francuską administrację, które będą przedmiotem realizacji w ramach Porozumienia paryskiego. [4], [5]
- Reagowanie na ekstremalne zjawiska klimatyczne w państwach wyspiarskich;
- Ochrona gruntów i zasobów wodnych przed zmianami klimatycznymi;
- Zaangażowanie naukowców i młodzieży pracujących dla klimatu;
- Stworzenie wspólnych ram dla lokalnych samorządów w celu uproszczenia dostępu do finansowania klimatycznego;
- Neutralność węglowa, czyli gospodarka zeroemisyjna;
- Sektorowe zmiany w kierunku gospodarki zeroemisyjnej;
- Zeroemisyjny transport;
- Podniesienie cen uprawnień do emisji CO2 na świecie;
- Zaangażowanie banków centralnych i przedsiębiorców;
- Międzynarodowa mobilizacja banków inwestycyjnych;
- Zobowiązania państwowych funduszy inwestycyjnych;
- Zaangażowanie inwestorów instytucjonalnych.
Szczegółowa analiza tych punktów wykracza poza ramy tego opracowania. Niemniej jednak zwracamy uwagę na plany francuskiego rządu, gdyż pokazują one dalsze, spodziewane kierunki działań międzynarodówki klimatycznej prowadzone w celu „uodpornienia planety” na zmiany klimatyczne. Praktycznie każdy obszar aktywności gospodarczej wiąże się w tej chwili z polityką klimatyczną. Szczególne zagrożenie ze strony tej polityki polega na jej całkowitej bezalternatywności oraz proponowaniu jednego typu rozwiązań dla wszystkich problemów. Ma być ekologicznie, cokolwiek to znaczy i czy rzeczywiście takie jest. O tym, co jest „zielone, czyli ekologiczne” nie decydują bowiem rzeczywiste efekty pracy konkretnych technologii, ale decyzje gremiów politycznych, które w zaciszu gabinetów i z udziałem lobbystów globalnych korporacji ustalają kształt Nowego Porządku w gospodarce. Wszystko w myśl zasady - węgiel jest zły, bo jest czarny, a wiatraki i inne OZE są dobre, bo są zielone.
[Nasz komenatrz] Większość z nas pamięta jeszcze „jedynie słuszny ustrój”, w którym rozwiązania proponowane przez partyjnych towarzyszy były zawsze doskonałe i można było, co najwyżej je ulepszać, ale nigdy krytykować. Z polityką klimatyczną jest dokładnie tak samo. Eurotowarzysze z Brukseli, Paryża i Belina, owładnięci obsesją walki z klimatem, na ołtarzu nowej religii gotowi są złożyć każdą branżę gospodarki, byle tylko wcielić w życie ideały zielonego obłędu.
Czy jest zatem nadzieja, że kiedyś walka z klimatem zakończy się? No cóż, klasyk demokracji Józef Wissarionowicz powiadał, że w miarę postępów socjalizmu walka klasowa zaostrza się. Idąc tym tropem trzeba sobie powiedzieć wyraźnie, że w miarę walki z klimatem, klimat będzie stawiał coraz większy opór, aż przyjdzie nowa epoka lodowcowa i zakończy męczarnie zielonych towarzyszy.
Sadźmy lasy, rozbierajmy wiatraki
Redakcja stopwiatrakom.eu
Przypisy:
[3] http://europa.eu/rapid/press-release_IP-17-4884_en.htm
[4] https://www.oneplanetsummit.fr/en/the-12-oneplanet-commitments/
[5] https://cop23.unfccc.int/news/french-government-identifies-12-key-one-planet-commitments
