Poziom absurdu w jakim funkcjonują europejscy aparatczycy daje znać o sobie przy każdej okazji. W dniu 26 lutego 2018 r. zebrała się Rada Do Spraw Zagranicznych (Rada ministrów spraw zagranicznych UE) i przyjęła Konkluzje w sprawie dyplomacji klimatycznej [nr 6125/18]. Poniżej publikujemy treść komunikatu po tej Radzie wraz z naszym komentarzem. [1], [2]
[Treść komunikatu]
Ministrowie spraw zagranicznych UE wezwali w dniu 26 lutego br. do wzmocnienia ambicji globalnych, aby przeciwdziałać zmianom klimatycznym i ponownie podkreślili zobowiązanie UE do objęcia w 2018 r. przywództwa w celu zapewnienia skutecznej realizacji Porozumienia paryskiego.
Rada do Spraw Zagranicznych z 26 lutego podkreśliła znaczenie utrzymania globalnego zaangażowania w szczytowe Porozumienie paryskie i pilności zakończenia programu prac na rzecz jego wdrożenia, które ma zostać sfinalizowane podczas kolejnej konferencji klimatycznej ONZ (COP24) w grudniu w Katowicach. .
Komisarz ds. Działań na rzecz klimatu i energii Miguel Arias Cañete powiedział: „W roku 2018, który jest kluczowym rokiem dla przyspieszenia prac nad przekształceniem Porozumienia Paryskiego, UE zwiększa wysiłki na rzecz dotarcia do krajów i interesariuszy na całym świecie. Jesteśmy zdeterminowani, aby nadal odgrywać wiodącą rolę w realizacji zobowiązań Porozumienia paryskiego i widzieć chcemy wszystkich na pokładzie."
W swoich konkluzjach Rada podkreśliła związek między zmianą klimatu a bezpieczeństwem, uznając, że zmiany klimatyczne działają jako mnożnik zagrożeń, z bezpośrednimi i pośrednimi implikacjami dla międzynarodowego bezpieczeństwa i stabilności.
rys. Pixabay
W tym kontekście UE wspiera kontynuację prac w ramach G7 i systemu ONZ, zachęcając w szczególności Radę Bezpieczeństwa ONZ do zwiększenia koncentracji na zależnościach między klimatem a bezpieczeństwem i uczynienia, by był on stałym tematem w swoich obradach.
Zaangażowanie UE w kwestie związane z klimatem i bezpieczeństwem zostanie również poruszone podczas wydarzenia wysokiego szczebla, które odbędzie się w Brukseli w czerwcu z inicjatywy Federiki Mogherini, wysokiego przedstawiciela do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa / wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej.
W roku „Dialogu z Talanoa" - ułatwionym procesie służącym do oceny postępu w realizacji globalnych celów Porozumienia paryskiego przed COP24 [w Katowicach] - Rada podkreśliła potrzebę dalszego wzmacniania kontaktów politycznych i dyplomacji w kwestiach klimatycznych, aż do najwyższych oficjalnych poziomów, obejmując pełny zakres podmiotów regionalnych i subregionalnych.
Podkreślono znaczenie kontynuowania działań i przywództwa przez gospodarki G20, które łącznie odpowiadają za około 80% globalnych emisji CO2, a także potrzebę wzmocnienia istniejących i poszukiwania nowych sojuszy z krajami we wszystkich regionach.
„Dialog z Talanoa” będzie głównym tematem unijnej dyplomacji klimatycznej w 2018 r. Najważniejsze wydarzenia to dwa tygodnie unijnej dyplomacji klimatycznej, z których pierwsze odbędzie się w czerwcu w ramach ministerialnych działań w dziedzinie klimatu, które ma zostać zwołane wspólnie w Brukseli przez UE, Kanadę i Chiny, a drugi we wrześniu podczas tygodniowej sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ.
W swoich konkluzjach Rada wezwała również do wypracowania wspólnego podejścia między polityką i polityką w zakresie klimatu w takich dziedzinach jak handel i inwestycje, a także do wzmożonych wysiłków na rzecz rozwiązania problemu emisji z żeglugi międzynarodowej i lotnictwa poprzez bieżące prace Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) i Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO).
[Nasz komentarz] Warto wiedzieć, co uchwalili europejscy ministrowie, by nie mówić potem, że „mnie to nie interesuje” czy „co ja tam mogę?”. Na tym tle widać, że jakiekolwiek angażowanie się polskich władz w sprawy „ochrony klimatu” to ślepa uliczka bez możliwości skorygowania głównego kierunku działań unijnej egzekutywy. Komisja Europejska prowadzi w tej, jak i każdej innej sprawie grę w bezalternatywność. To znaczy przedstawia swoje działania, jako jedynie słuszne i jedynie możliwe, kompletnie nie zastanawiając się nad sensownością podejmowanych akcji oraz ich skutkami. Dlatego w sprawie unijnej polityki klimatyczno-energetycznej mamy do czynienia z ideologią, a nie z pragmatycznym działaniem ukierunkowanym na realną ochronę środowiska. Mamy do czynienia z wdrażaniem Agendy 2030, o której już pisaliśmy wcześniej tutaj: [3] i [4].
Przykładem tego skrajnie ideologicznego podejścia niech będzie pkt 12 z omawianych konkluzji Rady ds. Zagranicznych wiążący politykę klimatyczno-energetyczną z … polityką równości płci.
„12. The EU will continue to uphold, promote and protect human rights also in the context of climate change and climate diplomacy. UNDERLINES that gender equality, women´s empowerment and women´s full and equal participation and leadership are vital to achieve sustainable development, including climate change adaptation; also STRESSES the role to be played by local communities in tackling the range of challenges associated with climate change.”
„12. Unia Europejska będzie nadal bronić, promować i chronić prawa człowieka także w kontekście zmian klimatycznych i dyplomacji klimatycznej. Podkreślenia wymaga to, że równouprawnienie płci, wzmocnienie pozycji kobiet oraz pełne i równe uczestnictwo kobiet i ich przywództwo są niezbędne dla osiągnięcia zrównoważonego rozwoju, w tym adaptacji do zmian klimatu; Podkreślenia wymaga także rola, jaką mają odgrywać lokalne społeczności w stawianiu czoła wyzwaniom związanym ze zmianą klimatu.”
Uważnym obserwatorom nie może ujść uwagi to, że tak Unia Europejska, jak i ONZ od wielu lat promują i wdrażają w życie tzw. cele zrównoważonego rozwoju opisane w ONZ-owskiej Agendzie 2030. Ten skrajnie lewicowy koncept myślowy, w zamyśle jego autorów, ma być „nowoczesnymi dziesięcioma przykazaniami”, które na nowo zdefiniują sposób myślenia całej ludzkości. Te globalne ambicje ideologii zrównoważonego rozwoju sprawiają, że państwa małe i średnie, mają niewielkie szanse na obronę własnej odrębności kulturowej i religijnej ze wszystkimi tego konsekwencjami. Tej nowej wszechświatowej „eko-religii” poświęcimy w najbliższym czasie całą publikację, by nasi czytelnicy mogli lepiej rozumieć to, co wokół nich się dzieje.
Jeżeli do tego wszystkiego dodamy, że Porozumienie paryskie zostało uchwalone dzięki nierzetelnym wynikom badań przedstawionych przez NOAA [Amerykańska Krajowa Administracja Oceanów i Atmosfery do część Departamentu Handlu USA zajmująca się m.in. badaniami klimatu], o czym pisaliśmy jeszcze w lutym 2017 r. [5], to wygląda na to, że europejscy ministrowie spraw zagranicznych są głęboko niedoinformowani w sprawach klimatu pisząc o „mocnych naukowych dowodach przedstawionych w ostatnich raportach wskazujących na przyspieszenie zmian klimatu i szybko zamykające się okienko czasu, by wspólnie utrzymać wzrost średniej temperatury na świecie do znacznie poniżej 2° C i by kontynuować wysiłki zmierzające do ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5° C”. [6]
W tym kontekście, zupełnie niezrozumiałe jest zaangażowanie polskiej dyplomacji w tzw. „dyplomację klimatyczną” i robienie dobrej miny do polityki dekarbonizacji gospodarki. Skutki prawne i ekonomiczne przyjęcia Porozumienia paryskiego przez Polskę nigdy nie zostały w sposób jasny i klarowny przedstawione. Kolejne rządy kierowały się w tej sprawie dziwnymi priorytetami, bez uwzględniania rzeczywistych efektów gospodarczych. W ten sposób będziemy walczyć z klimatem jeszcze długo, co nie zmienia faktu, że wszyscy płacimy w rachunkach za energię i w podatkach za dyplomację „klimatyczną” i wspieranie OZE. Rachunek za pobyt w Unii Europejskiej wciąż rośnie, a korzyści nie widać.
Redakcja stopwiatrakom.eu
Przypisy:
[2] Treść przyjętej konkluzji na szczycie ministrów w dniu 26.02.2018 r. dostępna jest tutaj: http://www.consilium.europa.eu//media/32953/st06125-en18.pdf
[3] http://stopwiatrakom.eu/aktualnosci/2060-agnieszka-stelmach-o-ideologii-zrównoważonego-rozwoju.html
[6] Por. pkt 2 Konkluzji Rady http://www.consilium.europa.eu//media/32953/st06125-en18.pdf
