Preriokury dwuczube (ang. „Greater prairie chicken”), czyli, to piękne ptaki z rodziny głuszcowatych amerykańskich, które bardzo nie lubią sąsiedztwa elektrowni wiatrowych. Badania wykazują, że dla tych ptaków „bezpieczna odległość” od farm wiatrowych wynosi 8 kilometrów.

W przeszłości preriokury dwuczube zamieszkiwały olbrzymie tereny dzisiejszych USA. Obecnie stały się gatunkiem niezwykle rzadkim, właśnie z powodu utraty siedlisk w efekcie zaniku naturalnej prerii w środkowych USA. Unikanie przez te ptaki mnożących się obecnie wiatraków powoduje jeszcze większe skurczenie się dostępnych siedlisk. Dlaczego prieriokury pogarszają jeszcze bardziej swoją sytuację życiową, porzucając tereny wokół farm wiatrowych?

fot. Greater prairie chicken/ źródło: www.stopthesethings.com

Jak przypomina australijski portal Stop These Things [1], kiedy podobna „niechęć” do bliskiego sąsiedztwa elektrowni wiatrowych występuje u ludzi, skłaniając ich nawet do porzucania swoich domostw, branża wiatrakowa, zwolennicy „zielonej energetyki”, a także władze tłumaczą to nieracjonalnymi uprzedzeniami wobec wiatraków, zwanymi generalnie „efektem nocebo”. Ale czy prieriokury też porzucają swoją coraz bardziej kurczącą się przestrzeń życiową, bo nie podoba się im estetyka farm wiatrowych? Teoretycy efektu nocebo twierdzą też, że niechęć do życia w pobliżu wiatraków to rodzaj ideologii, którą rozprzestrzeniają wrogie „zielonej energii” teksty, zapisane głównie w języku angielskim. Pytanie zatem, czy preriorokury czytają po angielsku?

W 2015 r. w amerykańskim piśmie ornitologicznym „The Condor: Ornithological Applications” grupa naukowców opublikowała wyniki wieloletnich badań nad populacją preriokurów w rejonie farmy wiatrowej w stanie Kansas [2]. Zespół badawczy obserwował aż dwadzieścia trzy tzw. stanowiska godowe tego gatunku, dostępność których jest kluczowa dla jego przetrwania. Badania terenowe zajęły pięć lat zarówno przed, jak i po powstaniu farmy wiatrowej. Stwierdzono wyraźną tendencję do porzucania dotychczasowych stanowisk w promieniu ośmiu kilometrów od instalacji wiatrakowych, a także niewielką utratę masy ciała u samców.

Powyższy artykuł był jednym z serii publikacji omawiających badania nad skutkami rozwoju energetyki wiatrowej dla preriokurów dwuczubych [3]. Jak powiedziała Virginia Winder, współautorka artykułu: „Dla mnie najciekawszym aspektem naszych wyników jest to, że obecnie możemy już zacząć składać razem różne elementy naszego szerszego projektu, który pozwolić ma nam lepiej zrozumieć reakcję preriokurów dwuczubych na rozwój energetyki wiatrowej w terenie. Stwierdziliśmy, że zarówno samce, jak i samice preriokurów wykazują negatywne reakcje behawioralne w sytuacji powstawania instalacji energetyki wiatrowej.”

Ustalenia tych badań są zgodne z zaleceniem U.S. Fish and Wildlife Service (Administracji ds. zasobów rybnych i dzikiej przyrody St. Zjednoczonych), by nie lokować nowych farm wiatrowych w ośmiokilometrowej strefie buforowej wokół stanowisk godowych. Według Larkina Powella, niezależnego eksperta od dzikich gatunków na obszarach łąkowych, „niezbędne jest przeprowadzenie dokładnej oceny bezpośredniego i pośredniego wpływu inwestycji wiatrakowych na takie gatunki, jak preriokur dwuczuby. Jednym z najbardziej krytycznych zadań dzisiaj jest znalezienie równowagi między energią odnawialna a populacjami dzikich gatunków w sąsiedztwie tych instalacji.”

Tłumaczenie i opracowanie

Redakcja stopwiatrakom.eu

Przypisy:

[1] https://stopthesethings.com/2015/05/30/wind-turbine-noise-causes-greater-prairie-chicken-run/  (publikacja z dn. 30.05.2015 r.)

[2] Artykuł dostępny jest tutaj: http://www.aoucospubs.org/doi/full/10.1650/CONDOR-14-98.1

[3] „Vulnerable grassland birds abandon mating sites near wind turbines”, environmentalresearchweb, publ. 07.05.2015 r. - brak linku / cytujemy za artykułem na stopthesethings – patrz przypis [1]